mishra gets lifetime award from pata

Temple Tiger Group of Companies: Basant Raj Mishra gets lifetime award by PATA

by with No Comment Temple TigerUncategorized

mishra gets lifetime award from pataMay 21, 2018

Basant Raj Mishra, executive chairman of Temple Tiger Group of Companies, has been conferred with a Life Membership Award by the Pacific Asia Travel Association (PATA) during the PATA annual summit 2018 held in South Korea last Friday.

The association’s highest honour, this award is presented to an individual affiliated to a PATA member organisation who has devoted exceptional service to the tourism industry in Pacific Asia Region. Mishra was also the first Nepali to be the secretary and treasurer of PATA. The summit brings together international thought leaders, industry shapers and senior decision-makers who are professionally engaged with the Asia Pacific region. The Summit embraces a global forum for enhancing the sustainable growth, value and quality of tourism.

The association provides aligned advocacy, insightful research and innovative events to its member organisations, comprising 95 governments, state and city tourism bodies, 29 international airlines, airports and cruise lines, 63 educational institutions, and hundreds of travel industry companies in Asia Pacific and beyond.

Since 1951 PATA has led from the front as the leading voice and authority on travel and tourism in the Asia Pacific region.

Patan.jpg

TripAdvisor’s picks: World’s top 25 destinations, Kathmandu in Number 23

by with No Comment Temple Tiger
TripAdvisor, the world’s largest travel site that offers trusted advice from veteran traveler to assist other wanderlust for travelling and planning choices, has come up with the list of World’s top 25 destinations. TripAdvisor has listed top 25 destinations of the world for 2017.
Nepal
Nepal’s capital is surrounded by a valley full of historic sites, ancient temples, shrines, and fascinating villages. Mingle with locals and animals amid Durbar Square’s monuments, or join mountain trekkers in the bustling Thamel District. Explore shops for exquisite work by local artisans—carpets and paper prints are specialties.
pimage_6be2020d-4290-49b6-90c5-d16e30d54bcf.jpg

Sad News: The world’s last male northern white rhino dies at the age of 45

by with No Comment Temple Tiger

The world’s last surviving male northern white rhino has died after months of poor health, his carers say.

Sudan, who was 45, lived at the Ol Pejeta Conservancy in Kenya. He was put to sleep on Monday after age-related complications worsened significantly.
His death leaves only two females – his daughter and granddaughter – of the subspecies alive in the world.
“His death is a cruel symbol of human disregard for nature and it saddened everyone who knew him,” said Jan Stejskal, an official at Dvur Kralove Zoo in the Czech Republic, where Sudan had lived until 2009.
“But we should not give up,” he added in quotes carried by AFP news agency.
“We must take advantage of the unique situation in which cellular technologies are utilised for conservation of critically endangered species. It may sound unbelievable, but thanks to the newly developed techniques even Sudan could still have an offspring.”

Skip Twitter post by @OlPejeta

End of Twitter post by @OlPejeta

Why is this kind of rhino so rare?

Rhinoceroses – of which there are five species – are the second-largest land mammal after elephants. The white rhinoceros consists of two sub-species: the southern white rhino and the much rarer and critically endangered northern white rhino.
Sudan, who was the equivalent of 90 in human years, was the last surviving male of the rarer variety after the natural death of a second male in late 2014.
The subspecies’ population in Uganda, Central African Republic, Sudan and Chad was largely wiped out during the poaching crisis of the 1970s and 1980s. Poaching was fuelled by demand for rhino horn for use in traditional Chinese medicine, and for dagger handles in Yemen.

 

A chart showing the five rhino species and their populations. Three are critically endangered, one is vulnerable and another near threatened.

 

By 2008, the northern white rhino was considered extinct in the wild, according to WWF, the global environment campaign.

What did Sudan die from?

The elderly rhino was being treated for degenerative changes in his muscles and bones, combined with extensive skin wounds.
Unable to stand up and suffering a great deal in his last 24 hours, Sudan was put down by veterinarians at the Ol Pejeta Conservancy.

Skip Twitter post 2 by @OlPejeta

 

 

 


Ol Pejeta

✔

Is there any prospect the subspecies could survive?

In 2009, the four remaining northern white rhinos, two males and two females, were transferred from the Czech zoo to Ol Pejeta in Kenya.
The hope was that the new environment, reflecting their native habitat, would encourage breeding.

 

A young child touches The Last Three, the world's largest rhino sculpture, which is on display by artists Gillie and Marc Art at Astor Place in New York, New York, USA, 15 March 2018Image copyrightEPA
Image captionA sculpture of Sudan and his female relatives stands in New York

 

However, there were no successful pregnancies and Sudan was retired from his role as a potential mate four years ago.
Other attempts to conserve some of the northern white rhino genes by mating 27-year-old Najin and her 17-year-old daughter Fatu with a southern white male also failed.
An account was created for Sudan on the dating app Tinder last year, not to find love, but to help fund the development of IVF for rhinos.
The move won him fans across the world – fans who will now be mourning his death and the northern white rhino’s proximity to extinction.
Sudan’s genetic material was collected on Monday, conservationists said, to support future attempts to preserve the subspecies.
The plan is to use stored sperm from several northern white rhino males, and eggs from the remaining younger females, and implant the embryo in a surrogate southern white rhino.
Rhino IVF is a radically new procedure and could cost as much as $10m (£7.1m). It still gives conservationists hope that Najin and Fatu will be able to have their own calves one day.

 

 

 

How is the world reacting?

News of the loss of the world’s last male northern white rhino has travelled far.
People including Kenyan politicians and YouTubers have posted pictures of themselves meeting Sudan on the reserve where he lived out his remaining years.
Indian cricketer Rohit Sharma and former WWE wrestler Daniel Bryan shared their sadness with the hashtag #wedidthis.
Many, including a British teenaged conservation activist, blame humans for the subspecies’ imminent extinction and are calling for attention to be refocused on saving other rhino species before it is too late.

Skip Twitter post by @JudiWakhungu

 

 

 

View image on TwitterView image on TwitterView image on Twitter

 

 

 

Prof. Judi Wakhungu `EGH

 

Report
End of Twitter post by @JudiWakhungu
20180312080534_Clipboard42.jpg

Temple Tiger Green Jungle Resort : Best in Wildlife Tourism

by with No Comment Temple Tiger
–BY KRISHANA PRASAIN
The call of the wild is never far from the lush comfort of Nepal’s premier jungle resort.
 

Established in 1989, Temple Tiger Green Jungle Resort is a pioneer in Nepal’s wildlife tourism. Originally situated in Chitwan National Park, the resort was re-located to the buffer zone area at Amaltari Ghat, Nawalparasi in 2012. The re-location took place after the government decided to remove hotels and jungle lodges from the national park.

Within its lush surroundings, Temple Tiger Green Jungle Resort gives the best jungle wilderness experience within close proximity to Tharu and Bote villages. The resort is at distance of 40km from Bharatpur Airport and 35 km away from Narayanghat, on the way to Siddhartha Highway.
“We are committed in promoting sustainable tourism and preservation of the environment,” says Basanta Raj Mishra, executive chairman of Temple Tiger Green Jungle Resort. “We follow rigorous measures to ensure the environmental impact of our activities is minimal,” he adds. Having 20 huts with modern facilities, the resort welcomes 2,000 to 2,500 guests annually.
World Class Ambience
The quality of service, variety of activities and excellent ambience has led Temple Tiger Green Jungle Resort to receive higher levels of ratings and reviews from different renowned travel websites.  For instance, the resort has received a four and a half star rating from the US-based travel and restaurant website Tripadvisor for its outstanding hospitality and accommodation. Similarly, the world’s largest travel guide book Lonely Planet and the Indian website Trivago have also praised the resort for its services.
The resort comprises of 20 well-equipped small huts that have been built using local construction materials. The huts have all modern amenities like cozy beds, air conditioning and attached bathrooms. A stay at the resort becomes even more wonderful with the warm Tharu hospitality in a place which is surrounded by lush greenery. The huts have been designed in such a way that the feeling of serenity can also be enjoyed from the balconies.
Similarly, the resort’s big round dining hall decorated with Nepali utensils is a relaxing place to enjoy delicious food served in traditional Nepali utensils. Guests can enjoy a variety of Nepali delicacies along with continental breakfast and dinner according to their preferences.
Temple Tiger Green Jungle Resort is adding 40 huts in the near future. The resort is also planning to construct a conference hall which can accommodate 200 people  at once.
Temple Tiger Green Jungle Resort prioritizes in providing employment opportunities to locals.  The company conducts different training sessions to enhance the capacity of its employees on a timely basis. The resort also hires extra personnel in the main tourist season.  “We need around 100 staff in the business season for the resort excluding our employees in Kathmandu,” informs Mishra. Altogether, Temple Tiger Group of Companies employs over 200 individuals at present.
Priority Areas
Temple Tiger Green Jungle Resort has always focused on environmental conservation and tourism in a way that both factors complement each other.
“We want tourists to stay as long as possible,” shares Mishra. “We look for high spending tourists to stay for a minimum of seven days and trekking tourists a minimum of two weeks,” he adds.  Temple Tiger Green Jungle Resort does its international marketing in such a way that the tourists from markets including US, UK, Germany, France, Italy and Spain are encouraged to visit Nepal. In the meantime, it has also been focusing on welcoming tourists from other growing markets, including India and China.
According to Mishra, other countries on the American continent and Eastern Europe are untapped markets for Nepali tourism. “We should go for a mix market,” opines Mishra. In the meantime, the resort also employs other marketing techniques to attract domestic guests. For example, Temple Tiger Green Jungle Resort charges only for food and provides free accommodation to students who are on educational excursions. Mishra believes that domestic tourism in Nepal has good prospects. “Nepalis have started realising the importance of travelling. Rising disposable income has been a major supportive factor to fulfill their desire for tourism. People now-a-days learn the importance of travelling from their schools,” he says.

 

Maintaining Quality of Service 
The major strength for the resort is the quality of its service. “Maintaining the quality of service is very important for us to make tourists visit us again and again. This helps us to spread the word about the quality of our service,” says Mishra, adding, “We believe in word of mouth as the best marketing tool.”  The resort offers a range of packages from Narayani River boating, to elephant rides, ox-pulled cart rides, jeep safari and jungle walks, wildlife presentation and Tharu cultural shows.
Hospitality Journey
Mishra started his career in tourism in 1977. This sector still is a core business for him. “For 10 years, I operated a destination management company. Later, I established the Adventure Travel as my second venture in partnership with Tiger Tops,” he recalls. He started in wildlife tourism in 1988 after establishing the Temple Tiger Group of Companies. Over the years, the group has become a major adventure tourism service provider with its companies specialising in wildlife tourism/ jungle lodge, trekking, rafting, leisure travel, cultural tours, charter handling and special tours.
According to Mishra, Nepal used to have an absolute monopoly in adventure and wildlife tourism in the 80s and 90s. “Nepal used to be a preferred destination in terms of eco-tourism among the Asian countries back then. But the attraction of Nepal declined due to the gradual exploration of new destinations in other parts of Asia,” he says.  Despite this, he observes an immense potential for eco-tourism here. “Nepal is still viewed as a destination next to Africa in terms of wildlife tourism,” he expresses.
The relocation initially brought some difficulties for the resort as it was forced to leave the place where it was established. “Our products were diluted when we took out our hotel from Chitwan National Park,” he says. According to him, high spending tourists used to visit the area when there were hotels inside the park. “The number of such guests has declined after the relocation,” he mentions.
Problems in Wildlife Tourism
Negative publicity has been the main factor affecting wildlife tourism in Nepal. The moves made by animal rights activists in recent years to ban elephant safaris, for example, has been a major concerning factor for wildlife tourism businesses like the Temple Tiger Green Jungle Resort. “Citing elephant rides as exploitation of the animal is in fact a misguided interpretation. The elephants are very well treated. Elephant rides which is an important part of wildlife tourism Nepal, are a major source of income for many locals and businesses,” opines Mishra.
According to him, banning the elephant ride will leave no other option other than to run jeeps over the national park for safaris. “What will be the ecological condition of the Chitwan National Park and the wildlife habitat over there if we start running vehicles in large numbers?” he questions.
Expectation from Government
Mishra suggests the government should set benchmarks to provide licenses to operate hotels. Similarly, he also asks for a controlled approach in wildlife tourism. The government’s decision to remove hotels and resorts from CNP has resulted in the opening of new hotels outside the national park in large numbers creating an environment of unhealthy competition in the business. “Wildlife tourism is not mass tourism,” says Mishra, adding that unchecked competition has hampered the quality of products and services.
According to him, the government needs to come up with a long-term vision and rethink the barring of hotels inside CNP. “The authorities should conduct proper research and make decisions accordingly in this regard,” he mentions. “Also important for the government is to provide licenses to the experienced and qualified people who have knowledge about managing wildlife tourism effectively,” he adds. Mishra hopes for a favourable business environment after the formation of the new government which he thinks will bring political stability in the country.  “We will put our problems in front of the government and hope that the issues are resolved,” he says.
CSR Activities
Temple Tiger Green Jungle has helped the local residents to construct a road connecting the resort area to the highway. Similarly, the resort is supporting two local schools. According to Mishra, every group arriving at the resort visits the schools and provides supporting materials to students such as stationary and sports materials. Likewise, the resort is also helping the local hospital and provides transport for locals during emergencies.
hatti-768x366.jpg

मत्ता धुर्बेका सन्तानसँग जम्काभेट

by with No Comment Temple Tiger

२८ पुस ०७४ बिहान १० बजे । ४२ वर्षीय आमा लक्किकलीको साथमा नारायणी नदी किनारमा चरन र सफरमा निस्किएको रामप्रसाद टुप्लुक्क देखापर्‍यो । गत मंसिरमा एक वर्ष उमेर पुगेर दोस्रो वर्षमा प्रवेश गरेको रामप्रसादले जब मानिसको ठूलो समूहलाई भेट्यो, तब सुरु भयो उसको चर्तिकला । ऊ घरी हौसिन्छ, घरी जमिनमा लडिबुडी गरिदिन्छ र मानिसलाई आफूसँगै खेल्न हौस्याउँछ, पनि । यी आमा–छोराका साथमा रामप्रसादकी १० वर्षीया दिदी वृक्षाकली पनि चरनमा निस्किन्छिन् । नारायणी नदी किनारको पोसिलो घाँस र सफा पानी पिउन साँझ र बिहान नियमित निस्किने यी सुखी सन्तानको बाउ को होला ? प्रकृति पथप्रदर्शक अम्बिकाप्रसाद पराजुलीका अनुसार सेलेब्रिटी मत्ता हात्ती धुर्बेको छोरो हो, रामप्रसाद । वृक्षाकलीको बाउ भने ‘रोमियो’ हो ।

 

रामप्रसादकी आमा लक्कीकली (बायाँ) र दिदी वृक्षाकली (दायाँ) ।

 

धुर्बे कुनै समय ज्यानमारा हात्तीका रूपमा बदनाम थियो । चितवनको माडीदेखि मकवानपुरसम्म पुगेर मान्छेका घरगोठ भत्काउने र जनधनको क्षति गराएर धुर्बे एकाएक चर्चामा आयो । यतिसम्मकी धुर्बेलाई मार्न प्रशासनसँग माग राख्दै चितवन बन्दसम्मका कार्यक्रम आयोजना भए । उसलाई मार्न १० वटा पोथी हात्तीको लोभ पनि देखाइयो । तर, ऊ फसेन । भाग्यमानी धुर्बे बाँच्यो।
१९ डिसेम्बर २०१२ मा करिब १० वटा पोथी हात्ती परिचालन गरेर धुर्बे आकर्षित गर्ने र उसलाई मार्ने योजना बनाइएको थियो । यो योजना धुर्बेले सायद चाल पायो । ऊ प्रशासनको चंगुलमा फसेन । बरु आजसम्म एक सेलेब्रिटी मत्ताका रूपमा स्थापित छ ।
उही सेलेब्रिटी धुर्बेको सन्तान रामप्रसाद अहिले हुर्किंदै छ । नवलपरासी अमलटारीस्थित टेम्पल टाइगर ग्रिन जंगल रिर्सोटले विगत १६-१७ वर्षदेखि पालन–पोषण गरिरहेको लक्कीकली एसियाकै दुर्भल प्रजातिमध्ये एक हात्ती हो । धुर्बेसँगको शारीरिक संसर्गसँगै लक्कीकलीको पेटमा रामप्रसाद बढ्दै थियो । दुर्लभ प्रजातिको सन्तानका रूपमा छावा जन्मिएपछि वातावरण तथा वन्यजन्तुविद्ले खुसी मनाएका थिए । पथप्रदर्शक पराजुली भन्छन्, ‘धुर्बे अहिले पनि चितवन राष्ट्रिय निकुञ्जआसपासमै छ, उसको सन्तान भने हाम्रो काखमै हुर्किरहेको छ ।’
आज्ञाकारी वृक्षाकली
उमेरले १० वर्ष पुगेकी किशोरी वृक्षाकली आज्ञाकारी छिन् । सामान्यतया भाले हात्ती १०–११ वर्ष उमेर पुगेसँगै मैमत्त भइसक्छ । त्यसपछि उसलाई मानिसले सम्हाल्न सक्दैन । त्यस अवस्थामा उसलाई जंगलमा स्वतन्त्र छाडिदिनुको विकल्प रहन्न । तर, घरपालुवा पोथी हात्ती भने मानिसले भनेको मान्ने आज्ञाकारी हुन्छन् । यसको झल्को वृक्षाकलीको व्यवहारबाट नै पुष्टि हुन्छ । जब वृक्षाकलीका माहुते भोज थर्नेट आदेश दिन्छन्, ‘बैठ’, उनी बसिदिन्छन् । भोज भन्छन्, ‘लेट’ तब उनी लमतन्न परेर सुतिदिन्छिन् । भोज आदेश दिन्छन्, ‘उठ’ उनी जुरुक्क उठ्छिन् । भोजलाई सुँडमा चढाएर आफ्नो ढाडमा राख्नेदेखि भुइँमा खसेको लठ्ठी टपक्क टिपेर दिने कलामा पनि उनी पोख्त भइसकेकी छिन् ।

 

वृक्षाकलीलाई तालिम दिँदै माहुते भोज थर्नेट ।

 

तर, उनी अझै बच्चै छिन्, त्यसैले उनले पाहुना बोक्नेदेखि अन्य काम गर्न सक्दिनन् । तर, माहुतेको इसारामा कला सिक्ने र जंगलमा स्वतन्त्र रूपमा रमाउने उनी भाइ र आमासँगै देखिन्छिन् । त्यसो त पालनपोषण र हेरविचारका दृष्टिकोणबाट हात्तीका यी तीन सदस्यका साझा अभिभावक हुन्, महेन्द्र महतो । टेम्पल टाइगरले डेढ दशकअघि लक्किकली भित्राएपछि महतो नै उनका सेवक हुन् । पथप्रदर्शक पराजुली भन्छन्, ‘महतो र लक्किकली यति घनिष्ठ भए कि महतो केही समय पनि टाढा हुँदा सायद लक्किकली उसलाई नै याद गरिरहेकी हुन्छिन् ।
तीन सन्तानकी जन्मदाता लक्कीकली
लक्कीकली तीन सन्तानकी आमा बनिसकेकी छिन् । रामप्रसाद तेस्रो सन्तान हो । सामान्यतया एउटा हात्ती गर्भाधान भएको २० देखि २२ महिनामा बच्चा जन्मिन्छ । यो भीमकाय जनावरको बच्चा जन्मिँदै करिब १ सय किलो तौलको हुन्छ । रामप्रसाद खेल्ने र दौडिने, पल्टिने र रमाउने उमेरको छ । उसलाई जिउले पनि साथ दिन्छ । तर, जब ऊ बिस्तारै बढ्दै जानेछ, उसलाई यस्ता सबै गतिविधि गर्न कठिन हुनेछ । पराजुलीका अनुसार हात्ती सामान्यतया उठेरै निदाउने गर्छ । वयस्क र वृद्ध अवस्थामा पुगेको हात्ती सितिमिति बस्दैन । बसे पनि थोरै समय मात्र बस्छ । किनभने बसेपछि उसलाई उठ्न निकै कठिन हुन्छ ।
दैनिक खान्की १ सय ५० किलो
भीमकाय जिउ भएको हात्तीपालन आफैँमा एउटा खर्चिलो काम हो । लक्किकलीजस्तै नेपालभर सरकार र निजी क्षेत्रबाट झन्डै दुई सय ५० हात्ती पालिएको छ । एउटा घरपालुवा हात्तीका लागि दैनिक १५ किलो धान र त्यति नै परिणाममा भेली (सखर) खपत हुन्छ । घाँससहित उसका लागि दैनिक एक सय ५० किलो खाना र त्यति नै परिणाममा पानी आवश्यक पर्छ । उसलाई नियमित व्यायमसमेत आवश्यक पर्छ । लक्किकली वर्ष दिनकी सुत्केरी हुन् । त्यसैले उनलाई पनि पाहुना बोक्न या अन्य काममा लगाइँदैन । कहिलेकाहीँ निकुञ्ज सुरक्षा तथा संरक्षणको प्रयोजनमा पेट्रोलिङमा जानुपर्दा भने उनलाई पनि लैजाने गरिन्छ । सामान्य अवस्थामा भने उनको काम छोराछोरीसँगै नारायणीको किनारमा टहलिनु नै हो ।
पर्यटकको जिज्ञासा आजकल कहाँ छ धुर्बे ?
धुर्बेले मान्छे मारेको थियो, सम्पत्ति नष्ट गरेको थियो । बदलामा मान्छेले उसलाई मार्न चाहेका थिए । निकुञ्जनजिक र सिमानामा बस्ने मानिसका लागि यो नियति हो । तर, निर्दोष जनावरको खुसी, उसले जन्मजात पाउने स्वतन्त्रतामा निहित हुन्छ । आजको दिनमा न जनावरलाई स्वतन्त्र छाडेर मानिसले जोखिम उठाउन सक्ने अवस्था छ, न जनावरलाई सानो घेरामा थुनेर नै राख्न सक्छ । मर्ने–मार्ने यो लुकामारीबीच बचेको धुर्बे अहिले भने सुध्रिएको अनुमान गर्न सकिन्छ ।

 

चितवन राष्ट्रिय निकुञ्जभित्र हात्ती सफारीमा निस्किएका पर्यटक ।

 

जानकारहरूका अनुसार भाले हात्ती एउटा निश्चित उमेर पुगेपछि मैमत्त हुन्छ । तर, उमेर ढल्किँदै गएपछि ऊ स्वतः कमजोर हुन्छ । धुर्बेले पनि जीवनमा एउटा मोडमा मच्चाएको आतंक उमेरकै दोष हुन सक्छ । तर, निकुञ्ज भ्रमणमा जाने जो–कोहीको पहिलो जिज्ञासा धुर्बेतर्फ नै हुन्छ । भन्छन्, ‘आजकल धुर्बे कहाँ छ ?’ चितवनको सौराहा, मेघौली होस् या नवलपरासीको अमलटारी, जहाँ पुगे पनि पर्यटकको मन–मस्तिष्कबाट धुर्बे भने हट्न सकेको छैन ।
मानिस र हात्तीको अपरिहार्य सम्बन्ध
नेपालमा हात्ती र मानिसको सम्बन्ध मौलिक प्रकारको छ । राष्ट्रिय निकुञ्ज, एकसिंगे गँैडा र बाघ संरक्षणमा हात्तीको भूूमिका जति अहम् छ, त्यति नै ठूलो भूमिका नेपालमा वाइल्डलाइफ टुरिजम प्रवद्र्धनमा रहेको छ । जब मानिसले हात्तीलाई घरपालुवा जनावरका रूपमा स्वीकार गर्‍यो, फलस्वरूप उसको आयु पनि बढेको छ । जानकारहरूका अनुसार सामान्यतया जंगली हात्तीको आयु ६०–६५ वर्ष हो । घरपालुवा हात्ती भने जंगलीको तुलनामा झन्डै १० वर्ष बढी बाँच्छ । पौष्टिक आहार, नियमित उपचार, शारीरिक व्यायाम र माहुतेको मायाले हात्तीको आयु बढाएको हो । नेपालमा हात्तीले डलर कमाउँछन्, त्यसको निश्चित हिस्सा हात्तीकै लागि खर्च हुन्छ । अर्थात्, एउटा हात्तीको पालनपोषण र माहुते खर्चका लागि मात्र मासिक ६० हजार रुपैयाँसम्म खर्च हुने टेम्पल टाइगर ग्रिन जंगल रिसोर्टका सञ्चालक वसन्त मिश्र बताउँछन् । उनका अनुसार एक हात्ती, जो पूर्ण तालिमप्राप्त छ, उसको आजकै दिनमा बजार मूल्य झन्डै ८० लाख रुपैया“ पर्छ ।
हात्ती सफारीले धानेको वाइल्डलाइफ टुरिजम
नेपाल वाइल्डलाइफ टुरिजमको पायोनियर मुलुक हो । नेपालले नै भारत, श्रीलंका, मलेसिया, थाइल्यान्ड र अस्ट्रेलियासम्म वाइल्डलाइफ टुरिजमको अभ्यास सिकाएको हो । विश्वमा अफ्रिका वाइल्डलाइफ टुरिजमका लागि प्रसिद्ध छ । त्यसपछि लोकप्रिय गन्तव्य नेपाल हो । नेपालको पर्यटनमा पहिलो आकर्षण हिमाल र दोस्रो वाइल्डलाइफ नै हो । व्यवसायीहरू भन्छन्, ‘चितवन र नवलपरासीबाट हात्ती सफारी निकाल्नासाथ यहाँको वाइल्डलाइफ पर्यटन धर्मराउँछ ।’

 

माहुते महेन्द्र महतोसँग खेल्दै धुर्बेको छोरो रामप्रसाद ।

 

भारतमा एउटा गाडीमा हिँडेका पर्यटकले बाघ या गैँडा देखे भने उनीरूले सयौँ पर्यटकले भरिएका अन्य गाडी पनि मगाउँछन्, त्यसले ध्वनि प्रदूषण हुन्छ, त्यसपछि बाघ भाग्छ । त्यसैले भनिन्छ, भारतको वाइल्डलाइफ टुरिजम असफल भइसक्यो । तर, नेपालमा भने व्यक्ति–व्यक्तिले निकै नजिकबाट बाघ, गैँडालगायत जंगली जनावर देख्न सक्छन् । यसमा ठूलो भूमिका हात्तीको छ । चितवन र नवलपरासीको पर्यटन र होटेलमा हात्ती भएनन् भने व्यवसायी निकुञ्जभित्र सवारीसाधन चलाउन बाध्य हुन्छन् । सौराहा र यसआसपास दुई सयभन्दा बढी स्तरीय होटेल र त्यसमा अर्बाैं रुपैयाँ लगानी रहेको अनुमान छ । पछिल्लो समय होम स्टेसमेत फस्टाउने क्रममा छ । यी सबै होटेल र होम स्टेले हात्तीको साटो गाडी चलाउन थाले भने यहाँका वन्यजन्तु र वनस्पतीको अवस्था के होला ? पर्यावरण के होला ? सहजै अनुमान गर्न सकिन्छ । अर्कोतर्फ निकुञ्ज क्षेत्रभित्र वर्षात्को समयमा गाडी चल्न सक्दैन । त्यसवेला पनि चोरीसिकारी नियन्त्रणका लागि नियमित गस्ती आवश्यक पर्छ । उक्त प्रयोजनमा हात्तीले दिएको योगदान अतुलनीय छ ।
तर, हात्ती खुसी हुनुपर्छ
हात्ती जंगली जनावर हो । जंगली जनावरका रूपमा उसका पनि आफ्नै अधिकार छन् । मानिसले आफ्नो भलाइका लागि उसको प्रयोग गर्दागर्दै पनि हात्तीले जंगली जनावरका रूपमा पाउनुपर्ने तमाम अधिकारबाट वञ्चित गराइनुहुँदैन । नत्र, हात्तीको रिसको नराम्रो परिणाम भोग्न तयार हुनुपर्छ । बेखुसी भयो भने घरपालुवा हात्तीले पनि आफ्नो रिस पर्यटक र माहुतेमाथि समेत पोखिदिन सक्छ । सुन्दरीकलीको ढाडमा धानिएका पर्यटकलाई जंगल सफारीमा लिएर हिँडेका नारायण चौधरी भन्छन्, ‘उनीहरूले चाहेअनुसार गर्न पाएनन् भने कुनै वेला सम्हाल्नै नसक्ने गरी व्यवहार देखाउँछन् ।’ यस्तो अवस्थामा हात्तीको ढाडमा बसेका पर्यटक रुने, कराउने गरेको थुपै्र भोगाइ उनको मानसपटलमा ताजै छ ।
2.jpg

पर्यटकहरुको रोजाईमा टेम्पल टाइगर ग्रीन रिसोर्ट

by with No Comment Temple Tiger

चितवन— चितवनका पर्यटकीय क्षेत्रमा ठूला लगानीमा रिसोर्टहरु खुल्ने क्रम बढ्दो छ ।
आन्तरिक तथा बाह्य पर्यटकलाई लक्षित गर्दे रिसोर्ट खुल्ने यो बढ्दै गएको हो ।
चितवन चिनाउने पहिलो आधार चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज हो र अधिकांशको रोजाई सौराहा बन्ने गरेको छ ।
तर नवलपरासीको अमलटारी स्थित टेम्पल टाइगर ग्रीन रिसोर्ट बिगत तीन दशकदेखि आन्तरिक तथा बाह्य पर्यटकहरुको प्रथम रोजाईमा पर्न सफल भएको छ ।
 टेम्पल टाइगर गी्रन रिसोर्ट प्रकृति र वन्यजन्तुको नैतिक संरक्षणमा अग्रणी रहेको छ । चितवनराष्ट्रिय निकुञ्जमा रहेका वन्यजन्तुहरुको नजिकै बाट अवलोकन गर्ने, जङ्गल सफारी गर्ने र सुन्दर शान्त वातावरणमा आफ्ना परिवार सँग समय बिताउन वा बिभिन्न सभा र सेमिनारका लागी टेम्पल टाइगर गी्रन रिसोर्ट रामा्रे गन्तब्य बन्न सक्छ ।

कावासोती बजारबाट २० मिनेट र भरतपुरको एयरपोर्टबाट एक घण्टाको  सवारी यात्रामा टेम्पल टाइगर गी्रन रिसोर्ट पुग्न सकिन्छ । टेम्पल टाइगर गी्रन रिसोर्टमा जम्मा जम्मी २० वटा डिलक्स र सुट भिल्लाहरु रहेका छन् । साना चिटिक्क परेका काठका भिल्लाहरुमा रहेका बलकोनीमा बसेर प्रकृतिको आनन्द लिन सकिन्छ ।

 

 

 

 

 

 

 

 

elephant-B-5a5ea4696666e5.76672346.jpg

हात्ती सफारी संकटमा

by with No Comment Temple Tiger
नवलपरासी : विश्वभरका पशु अधिकारवादी र टुर अपरेटरले हात्ती सफारी बन्द गर्नुपर्ने आवाज उठाउन थालेपछि नेपालको जंगल पर्यटन संकटमा पर्ने देखिएको छ। नेपाली पर्यटन क्षेत्रमा हात्ती सफारी महत्वपूर्ण ‘प्रोडक्ट’ मानिन्छ। नेपालमा ३५ वर्षअघि टाइगर टप्सले व्यावसायिक रूपमा हात्ती सफारी सुरु गरेको थियो। टाइगर टप्सले सुरु गरेको हात्ती पोलो विश्वभर चर्चित छ।
नेपालमा हात्ती सफारी बन्द गराउँदा जंगल पर्यटन ध्वस्त हुने टेम्पल टाइगर रिसोर्टका सञ्चालन बसन्त मि श्र बताउँछन्। हात्ती चढेर जंगलर सफारी गर्न बर्सेनि लाखौं स्वदेशी तथा विदेशी पर्यटक चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज पुग्छन्। चितवनको पर्यटन व्यवसायी हात्ती सफारीमै अडिएको छ। कतिपय व्यवसायीले लाखौं रुपैयाँ खर्चिएर आफै हात्ती पालिरहेका छन् भने कतिपयले भाडामा हात्ती लिएर पर्यटकलाई जंगल सफारी गराउँदै आएका छन्।
‘नेपाल विश्वभर हिमालयको देश भनेर चिनिन्छ, निजी क्षेत्रको चार दशक लामो प्रयासबाट नेपाल एसियाकै जंगल पर्यटनको राजा भनेर पनि चिनियो’, पर्यटन व्यवसायी मि श्रले भने, ‘तर अहिले विनाअध्ययन नेपालको हात्ती सफारीमाथि हास्तक्षेप हुँदैछ, यसले नेपालको पर्यटन क्षेत्रमा ठूलो धक्का दिन्छ।’ नेपालको हात्ती सफारी बन्द गरिँदा जंगल पर्यटनमा कस्तो असर पर्छ भनेर अध्ययन नभएको उनले बताए।
उनले भने, ‘यसतर्फ सरकार बेलैमा सतर्क हुनुपर्छ।’ तत्कालै हात्ती सफारी बन्द भएमा संरक्षणमा रहेका दुई सय ५० भन्दा बढी हात्तीको व्यवस्थापन कसले गर्ने भन्ने समस्या आउनेछ। अहिले नेपालका निजी र सरकारी क्षेत्रका गरी दुई सय ५० वटा हात्ती छन्। हात्तीलाई दुःख दिन हुन्न भने विषयमा हात्तीपालक व्यवसायी पनि सचेत छन्। तर, हात्ती सफारीका विषयमा अनावश्यक रूपमा भएको प्रचारले नेपालको जंगल पर्यटनमा असर पुर्‍याउने मि श्र बताउँछन्।
हात्तीले सरंक्षण पाउनेको प्रमुख कारण पनि हात्ती सफारी भएको उनको भनाइ छ। हात्तीपालन सहज पनि छैन। एउटा हात्ती खरिदका लागि करोडौं लाग्छ। हात्ती पाल्न मासिक झण्डै ७० हजार रुपैयाँदेखि एक लाख रुपैयाँसम्म खर्च हुन्छ। सामान्य एउटा हात्तीको उपचारमा मात्रै वार्षिक एक लाखदेखि एक लाख ५० हजार रुपैयाँ खर्च हुने पशुचिकित्सक बताउँछन्।
यसबाहके एउटा हात्तीका लागि दैनिक २० केजी धान, दुई केजी सक्खर, ७० केजी पराल, एक केजी चना, उखु, घाँस, नुनको आवश्यकपर्ने मि श्र बताउँछन्। यसैगरी हात्ती हेर्ने दुई जना माउतेलाई मासिक २५ हजार तलब, आठ हजार खाना खर्च समेत लाग्छ। मिश्रले भने, ‘अनुकूल समयमा हामीले दैनिक सम्पूर्ण खर्च कटाएर १० हजारभन्दा बढी आर्जन गथ्र्यौं तर अहिले हात्ती पाल्नलाई लाग्ने दैनिक खर्च उठाउन पनि सकेका छैनौं।’
यस्तो अवस्थामा हात्ती सफारी बन्द भए पालुवा हात्तीको संरक्षण हुन नसक्ने मि श्र बताउँछन्। सरकारले हात्ती सफारी बन्द भए पनि खर्च व्यवस्थापन गर्न सक्ला तर व्यवसायीले गर्न नसक्ने उनको भनाइ छ।
सरकारी तवरबाट हात्ती संरक्षणका लागि पहल आवश्यक छ। व्यवसायी पनि हात्ती संरक्षणका लागि सचेत हुन आवश्यक रहेको मि श्रको भनाइ छ।
तर, हात्ती सफारी बन्द हुँदै गर्दा अहिले पालिएको हात्तीको सुरक्षा र संंरक्षण कसले, हात्ती सफारीको विकल्प राज्य तवरबाट हुने पर्ने व्यवसायी बताउँछन्। तर, नेपालमा हात्ती सफारी सुरु गराउने टाइगर टप्सले अहिले सफारी गराउन बन्द गरिसकेको छ। टाइगर टप्सले नै नेपालमा हात्तीपोलो खेल सुरु गराएको थियो, हात्तीपोलो खेल विश्वमा चर्चित समेत भएको थियो। अहिले व्यवसायीले हात्तीको संरक्षण र सुरुक्षाका लागि भन्दै हात्ती पिकनिक समेत गर्न थालेका छन्। अब पहिलेको जस्तो हात्ती प्रदर्शनका नाममा कुनै दुःख दिने काम नहुने मि श्र बताउँछन्।


हिमालयको देशमा वन्यजन्तु पर्यटन

सन् १९५० मा फ्रेन्च नागरिक मरिस हर्जोग र लुइस लाकनलले अन्नपूर्ण हिमाल आरोहण गरे, पहिलोपटक आठ हजार मिटरमा मानव पाइला परेको त्यो सफलता संसारभरि चर्चाको विषय भयो। नेपाल संसारभरि हिमालको मुलुक भनेर चिनियो। हुन पनि आठ हजार मिटरभन्दा अग्ला १३ हिमाल त नेपालमै थिए। १९५३ मा तेञ्जिङ नोर्गे र एडमन्ड हिलारीले सर्वोच्च शिखर सगरमाथा चुमे। रोयल होटेल खोलेर नेपालमै बस्न थालेका बोरिस लिसानोभिचले १९५७÷५८ मै पर्यटकलाई घुम्ने प्याकेज बेच्न थालिसकेका थिए। १९६० को दशक हिप्पी पर्यटनको भयो।
हिप्पी सस्ता (ब्यागप्याकर) थिए, लगाएको लुगाधरी बेचेर खर्च चलाउँथे। तर, तिनका कारण नेपाल पर्यटन गन्तव्यका रूपमा संसाभरि चिनियो। त्यही ताका जिम कोपम्यानले हन्टिङ कम्पनी र टाइगर टप्स रिसोर्ट (सन १९६६) मार्फत वन्यजन्तुका सौखिन पर्यटकलाई आकर्षित गर्न थालेका थिए। अफ्रिका वन्यजन्तु पर्यटनको पायोनियर हो। मि श्रका अनुसार जिम आफै अफ्रिकामा समेत जंगल रिसोर्ट चलाउँथे।
उनैले नेपाल जंगल सफारीका लागि उचित गन्तव्य हो भनेर ब्रान्डिङ गरे। पर्यटन भनेको कस्तो व्यवसाय हो भने यसलाई ‘बोल्नेको पीठो बिक्छ, नबोल्नेको चामल पनि बिक्दैन’ भन्ने उखान यसमा लागू हुन्छ। अफ्रिकासँग त के तुलना गर्नु भारतकै तुलनामा पनि नेपालका जंगलमा वन्यजन्तु नगण्य हो। तर, यसलाई एकसिंगे गैडा र पाटे बाघ देखिने ठाउँका रूपमा प्रचार गरियो।
अफ्रिकामा जंगल निस्केपछि हुलका हुल वन्यजन्तु पाइने, यहाँ त्यस्तो हुन्थेन। निस्किने बित्तिकै वन्यजन्तु देखिनुको के मज्जा, देख्छु कि देखिन्न भन्ने कौतुहलता हुँदा पो मज्जा भनेर प्रचार गरियो। तर, नेपालका जंगल पर्यटनमा हात्ती सफारी बन्द हुन फेरि नेपालको पर्यटन ४० वर्ष पछाडि धकेल्नु हो।
safari-2B.jpg

हात्ती सफारी रोकिए वन्यजन्तु पर्यटन ध्वस्त’

by with No Comment Temple Tiger

नवलपरासी – नवलपरासी नेपालमा ‘वन्यजन्तु पर्यटन’ को स्थापना, विकास र प्रवद्र्धनमा असाध्यै महत्वपूर्ण योगदान दिँदै आएको हात्तीलाई पर्यटक बोक्न निषेध गर्नुपर्ने भन्दै युरोप–अमेरिकाबाट आवाज उठ्न थालेपछि सम्बद्ध व्यवसायीले त्यसको विकल्प मागेका छन् ।
‘एकैपटक धेरै मानिस तथा अन्य तौल बोक्न लगाउने, कुट्ने, कम खाना दिने र अन्य मनोरञ्जनका गतिविधिमा धेरै प्रयोग गरिएका कारण प्राकृतिक रूपमा बाँच्न पाउनुपर्ने हात्तीको अधिकार हनन भएको’ भन्दै संसारका ठूला जनावर अधिकारवादी संघसंस्थाले ‘अभियान’ छेडेको र उनीहरूलाई पर्यटन प्याकेज बिक्री गर्ने ठूल्ठुला टुर अपरेटरले साथ दिएको व्यवसायीले जानकारी दिएका छन् ।
तर, चितवन राष्ट्रिय निकुञ्जबाहिर दसकौंदेखि होटल तथा रिसोर्ट सञ्चालन गरिरहेका पर्यटन तथा होटल व्यवसायीले ‘पर्यटकलाई हात्ती नचढाए खान नपाएर सबै हात्तीको ज्यान जानेमात्र नभई सयौंले रोजगारीबाट हात धुनुपर्ने’ बताएका छन् । हात्ती चढ्ने (हात्ती सफारी) कै लागि स्वदेश तथा विदेशबाट लाखौं पर्यटक चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज आउने गरेका छन् ।
‘करिब पाँच दशकअघि सुरु भएको हाम्रो वन्यजन्तु पर्यटन अहिले धरापमा पार्न खोजिँदैछ र यसमा युरोप–अमेरिकाका जनावर अधिकारवादी संघसंस्था र तिनलाई ठूला टुर अपरेटरले साथ दिएका छन्,’ नवलपरासीको अमलटारीमा टेम्पल टाइगर ग्रिन जंगल रिसोर्ट सञ्चालन गर्दै आएको टेम्पल टाइगर ग्रुप अफ कम्पनिजका कार्यकारी अध्यक्ष वसन्तराज मिश्रले भने, ‘उनीहरूको यस्तो अभियानलाई सरकार, पर्यटन मन्त्रालय, वन मन्त्रालय, नेपाल पर्यटन बोर्ड, विश्व वन्यजनतु कोष लगायत सम्बद्ध निकायले रोक्नुपर्छ ।’
उनका अनुसार एसियामा वन्यजन्तु पर्यटनका लागि नेपाल अगुवा देशका रूपमा रहँदै आएको छ । टेम्पल टाइगरले चार दशकअघि चितवन निकुञ्जभित्र रिसोर्ट स्थापना गरेको थियो । तर, निरन्तर तीन दशक सञ्चालनमा आएपछि वातावरणवादीको ‘दबाब’ थेग्न नसकेर सरकारले निकुञ्जभित्रका सबै सातवटा रिसोर्ट बन्द गरेको थियो ।
‘हामीले चार दशकदेखि मिहिनेतका साथ वातावरण संरक्षण र पर्यटन प्रवद्र्धनलाई सँगसँगै लगिरहेका थियौं तर अकस्मात भित्रका सबै रिसोर्टलाई बन्द गरी बाहिर निकालियो,’ मिश्रले भने, ‘र, अब हात्ती सफारी रोक्ने दुस्प्रयास भइरहेको छ । यसको हामी डटेर सामना गर्छौं । यदि हाम्रा सम्बद्ध निकायले आँखा चिम्लिए भने गाह्रो हुन्छ तर हामीलाई उपयुक्त विकल्प भने दिनुपर्छ ।’
होटल तथा रिसोर्ट व्यवसायीका अनुसार नेपालमा निजी हात्ती १ सय ४० र सरकारी हात्ती १ सय १० छन् । ती सबैले पर्यटक बोकेर निकुञ्जभित्र लाने गरेका छन् । बर्षायाममा निकुञ्जभित्र गाडी लान नसकिने कारण हात्तीको विकल्प छैन । चितवनका सौराहा, मेघौली, जगतपुर, नवलपरासीका अमलटारी लगायत स्थानमा रहेका करिब साढे २ सय होटल तथा रिसोर्ट अधिकांशसँग हात्ती छन् । निकुञ्ज अवलोकनमा आउने अधिकांश पर्यटकको पहिलो रोजाइ हात्ती सफारी हुने गरेको छ ।‘हात्ती पाल्ने भनेको कुकुर वा बिरालो पालेजस्तो सजिलो छैन, असाध्यै गाह्रो छ । त्यही भएर यसलाई पाल्नकै लागि काममा लगाएर आम्दानी गराउनैपर्छ,’ मिश्रले भने, ‘हात्तीलाई कामबाट हटाए यसको बाँच्ने अधिकारमात्र नभई यसको आम्दानीसमेत गुम्ने छ ।
त्यसकारण आधिकारिक निकायले यसमा बोल्नुपर्यो। हात्तीका लागि मापदण्ड निर्माण गरिदिए आफूहरू जनावर अधिकारवादीसँग छलफल गर्न तयार रहेको उनले बताए । ‘चितवन राष्ट्रिय निकुञ्जलाई बचाउने हो भने हात्ती सफारीलाई निरन्तरता दिनैपर्छ । निकुञ्ज सुरक्षामा खटिएको नेपाली सेनाले हात्तीबाटै अनुगमन र गस्ती गर्दै आएको छ । यसमा समुदाय र होटल–रिसोर्टको सधैं साथ रहँदै आएको छ,’ मिश्रले भने, ‘त्यसकारण हात्ती सफारी रोक्नु भनेको वन्यजन्तु पर्यटन बन्द गराउनु हो जसले मुलुकको अर्थतन्त्रमै गम्भीर प्रभाव पार्ने निश्चित छ । त्यसमाथि सयौं रोजगारी गुम्ने त छँदै छ ।’
व्यवसायीका अनुसार एउटा हात्ती पाल्न प्रतिमहिना औसत ५० हजार रुपैयाँ खर्च लाग्ने गर्छ । एउटा हात्ती निकुञ्ज प्रवेश गर्दा ३ सय रुपैयाँ शुल्क लाग्ने गर्छ । नेपालपछि भारत, थाइल्यान्ड, श्रीलंका र लाओसमा मात्र हात्ती सफारी हुने गरेको छ ।
‘सफारीमा प्रयोग गरिने हात्तीलाई कहिल्यै पनि कुट्ने, दुःख दिने, ठूल्ठुला काठ, मुढा बोकाउने, सर्कसमा प्रयोग गर्ने वा अन्य काममा लगाइएको छैन,’ टेम्पल टाइगरका कार्यकारी अध्यक्ष मिश्रले भने, ‘हामीले सधैं हात्तीको भलाइ र सुविधाका लागि नै काम गर्दै आएका छौं जसबाट राष्ट्रिय निकुञ्ज र वातावरण संरक्षणका साथै वन्यजन्तु पर्यटन प्रवद्र्धनमा हात्तीमार्फत महत्वपूर्ण योगदान पुग्दै आएको छ ।’
viber-2Bimage.jpg

Fly to Gosaikunda- Find Divinity with Simrik Air

by with No Comment Temple Tiger

On the auspicious occasion of Maha Shiva Ratri Week, Simrik Air Helicopter is providing an opportunity for the devotees and interested guests to visit Gosaikunda with Simrik Air Helicopter only at Rs NRS. 20,000 per person. This special offer is valid for Magh 29, Falgun l, 2, 4 & 5. (February 12,13,14,16,17).

For the convenience of passengers, Simrik Air has managed two way bus shuttle service from Budhanilkantha temple premises to the helipad at Shivapuri including complimentary meal.

For more information and booking please contact: 

Simrik Air Pvt. Ltd

Subidhanagor, Tinkune, Kathmandu Phone : ‎+9771 4155341 / 42/ 43 Marketing : ‎+977 1 4155340

Email : info@simrikair.com.np

Website : www.simrikair.com

(Tickets shall be issued from the Head Office within the office hours from 10:00 AM till 05:00 PM)

Annapurna Base Camp (ABC) Flight from Pokhara offer !

by with No Comment Temple Tiger
 Annapurna Base Camp (ABC) Flight from Pokhara:
 
Simrik Air’s one hour Heli tour from Pokhara to Annapurna Base Camp (ABC) commences from a great scenic flight towards South of Sarangkot via Fewa Lake or North of Sarangkot and Deurali towards stunning views of world’s top Himalayan ranges such as Machhapuchhre at 6,993 meters which dominates the beautiful valley. Also you can enjoy the beauty of Annapurna South, Patal Hiunchuli, Bharha Chuli, Annapurna I, II, III & IV, Khangsar Kang, Tare Kang and Gangapurna and finally landing on the vast field at Annapurna base camp at 4,095 meters high. From there you can overlook striking views of Annapurna I, A III, A South and Huinchuli, Gangapurna, including the great North West Face of Mt. Machhapuchhre after an enjoyable stop with refreshment heading back to Pokhara.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=90&v=7f57Q3TuWYQ